prądy konwekcyjne

Encyklopedia PWN

centralna część kuli ziemskiej, o promieniu ok. 3486 km, masie ok. 185 · 1023 kg (ok. 31,5% całkowitej masy Ziemi) i średniej gęstości ok. 10,6 g/cm3 (Ziemia — Budowa);
konwekcja
[łac.],
fiz. ruch makroskopowych obszarów płynu (cieczy lub gazu) pod wpływem czynników zewnętrznych (konwekcja wymuszona) lub różnicy gęstości (konwekcja swobodna lub naturalna);
obszary na powierzchni Ziemi, na których często występują trzęsienia ziemi.
geol. sformułowana w latach 60. XX w. i obecnie niemal powszechnie akceptowana teoria wyjaśniająca — w ramach spójnej koncepcji, zakładającej ruch płyt litosfery — rozrost dna oceanicznego, dryf kontynentów, rozwój wielkich struktur tektonicznych oraz przejawy wulkanizmu i sejsmiczności Ziemi.
widzialne skupisko mikroskopijnych cząstek stałych bądź ciekłych (kropel wody lub kryształów lodu, zwanych też cząstkami chmurowymi) w atmosferze ziemskiej, unoszonych prądami powietrza lub powoli opadających.
geofiz. system prądów konwekcyjnych w ciekłym, przewodzącym jądrze Ziemi, który generuje główne pole magnetyczne Ziemi.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia